Deze juni markeert het einde van het Habituatieproject bij BabyLab Amsterdam, en we zijn verheugd te delen dat in totaal 51 baby’s deelnamen aan het onderzoek — een geweldige prestatie!
Namens het hele team willen we iedereen hartelijk bedanken voor de steun en deelname aan ons onderzoek.
We wilden graag delen wat we hebben gevonden uit een voorlopige analyse van een deel van de data. Let op: dit is een vroege blik op de gegevens — de volledige dataset zal verder worden geanalyseerd en gebruikt voor toekomstige academische publicaties.
WAT WAS ONS ONDERZOEK?
In dit project bestudeerden we habituatie bij baby’s — hoe baby’s geleidelijk hun interesse verliezen in herhaalde beelden of geluiden — en welke factoren dit leerproces beïnvloeden. Habituatie is essentieel om vroege aandacht, geheugen en cognitieve ontwikkeling te begrijpen, vooral omdat baby’s zich nog niet direct kunnen uiten.
Onderzoekers gebruiken habituatie vaak om te testen of baby’s verschillen kunnen opmerken tussen stimuli, zoals geluiden of gezichten. Niet alle baby’s reageren echter op dezelfde manier, wat verder onderzoek noodzakelijk maakt.
In ons onderzoek onderzochten we hoe temperament en stimuluscomplexiteit verschillen in habituatie kunnen verklaren, evenals het gebruik van pupilgrootte als een aanvullende maat voor habituatie.
Temperament is de natuurlijke manier van een baby om zich te gedragen en te reageren op dingen — zoals hoe actief ze zijn, hoe snel ze van streek raken of hoe ze reageren op nieuwe mensen — en werd gemeten met de vragenlijst die u heeft ingevuld.
Stimuluscomplexiteit werd onderzocht met behulp van kleurrijke, bewegende (complexe) versus zwart-witte, stilstaande (eenvoudige) beelden en het volgen van hoe lang baby’s hiernaar keken.
Naast het volgen van waar baby’s naar keken, maten we ook de pupilgrootte, wat mentale inspanning of interesse kan weerspiegelen.
VOORLOPIGE RESULTATEN
Habituatie
Gemiddeld genomen vertoonden baby’s habituatie aan de stimuli, zoals verwacht. Dit betekent dat ze bij herhaalde blootstelling de bekende stimuli sneller konden verwerken en er minder lang naar keken. Toen nieuwe stimuli werden geïntroduceerd, toonden de baby’s hernieuwde interesse door langer naar de onbekende beelden te kijken. Dit reactiepatroon suggereert dat baby’s actief leren van en reageren op hun omgeving.
Stimuluscomplexiteit
Er waren geen grote verschillen in hoe snel baby’s hun interesse verloren (habitueerden) bij eenvoudige versus complexe beelden. Verrassend genoeg keken sommige baby’s langer naar de eenvoudige beelden, wat suggereert dat deze misschien meer hun aandacht vasthielden dan verwacht!
Temperament
Hoewel we enkele patronen zagen (bijvoorbeeld, baby’s die gevoeliger zijn vertoonden snellere habituatie), waren de bevindingen niet sterk genoeg om definitieve conclusies te trekken.
Pupilgrootte
Hoewel baby’s na verloop van tijd minder keken (een teken van leren), werden hun pupillen niet consequent kleiner — soms werden ze zelfs groter. Dit suggereert dat pupilgrootte mogelijk meer complexe reacties weerspiegelt dan we hadden verwacht, en verder onderzocht moet worden.